استاد عبدالرحمن پیرانی دبیركل جماعت دعوت و اصلاح با اعضای سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی و خراسان جنوبی بهصورت برخط دیدار و گفتوگو کرد.
متن سخنان دبیركل جماعت دعوت و اصلاح به شرح زیر است:
خداوند بزرگ را شاکرم توفیقی عنایت فرمود تا در جمع ایمانی و صمیمی خواهران و برادران گرانقدرم در شعبههای سیستانوبلوچستان، خراسان رضوی و خراسان جنوبی حضور به هم رسانیم از پیشگاه خداوند رحمان و رحیم طلب میکنم این اجتماع معنوی را با حضور ملائکه و نزول نور و رحمت قرین فرماید. برای شما عزیزان و خانوادههای گرامیتان دوام صحت و سلامتی کامل، توفیق عبادت و بندگی مخلصانه، موفقیت و پویایی در زندگی را از پیشگاه ربالعالمین مسألت میدارم و برای عزیزانی که دعوت پروردگارشان را لبیک گفته، رحمت مغفرت و فردوس اعلی و برای کسانی که در بستر بیماری قرار دارند، شفای عاجل و کامل را آرزو میکنم و بابت اینکه هنگام موفقیتها و شادیها و یا احیاناً گرفتاریها در جوار شما نیستم صمیمانه عذرخواهی میکنم امیدوارم ایامتان سرشار از تندرستی، موفقیت، معنویت و امید باشد و خداوند بزرگ با الطاف بیکرانش ملت فهیم ایران و سایر ملتها را از شر ویروس کرونا و او میکرون و سایر بلایای طبیعی و نیز از تنگناهای معیشتی و زندگی رهایی فرماید
«انه ولی التوفین و هو عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»
عرایضم را با مقدمهای آغاز و سپس مطالبی را در مورد گذشته، حال و آینده جماعت به استحضار میرسانم
از بارزترین و مهمترین مقاصد انبیا و رسالت آنان بهویژه دین مبین اسلام بهعنوان دین جهانی و جاودان، ایجاد امنیت، آسایش و اصلاح باورها، اعمال و رفتار است همانگونه که خداوند بزرگ از زبان ابو الانبیاء و قهرمان توحید میفرماید:
«وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ»
و به یادآور آنگاهکه ابراهيم گفت پروردگارا اين شهر مكه را ايمن بگردان و من و فرزندانم را از اینکه بتها را بپرستیم دور بدار.
نعمت امنیت را کسی بهخوبی درک میکند که آن را از دست بدهد زیرا مقابل امنیت، خوف است نعمت عدم انتظار مصیبت و گرفتاری لذا امنیت نعمتی گرانبها و هدیهای ربانى و ارزشمند از جانب پروردگار به بندگانش است
«وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ»
نعمت امنیت و توأمان با نعمت توحید، در امان ماندن از شرک و بندگی غیر خدا بتهای مختلف، اصنام که انواعی دارد
«وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ»
حضرت ابراهیم با چنین دعایی برخورداری از امنیت را در تسلیم آگاهانه و خالصانه در برابر پروردگار و گردن نهادن به اوامر و نواهی او میبیند و ابراهیم با این دعا خدا را به یاری میطلبد و از او مدد میجوید که فرزندانش را از پرستش رسواکننده و گمراهکننده در امان بدارد و کسی خون دیگری را نریزد و به کسی ظلم نکند و مردم در امان باشند و گرفتار و مصیبت و عذاب الهی نشوند. یقیناً حضرت ابراهیم شرک و بتپرستی را نیک میشناخت و انحراف بتپرستان و محرومیت آنها از نعمت هدایت و امنیت و سعادت را در نزديكان خود تجربه كرده بود و میدانست چه كسانى شایستهی برخوردارى از آرامش و آسایشاند همانگونه كه قرآن مجید میفرماید:
«فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»
خداوند بزرگ خود به اين سؤال مهم و خطیر پاسخ میدهد. «الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ»
«وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»(انعام:۸۱)
«و چگونه از آنچه برای خدا شریک قرار دادهاید بترسم و حالآنکه شما از این نمیترسید که برای خدا شرک میسازید که دلیلی بر حقانیت آن نازل نکرده است پس کدامین گروه و جماعت به امنیت و آسایش سزاوارترند؟»
در این سیاق: قرآن مجید از زبان جنها میفرماید:
«فمن يُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا» (ظلمی بهوسیله افزودن گناه و معصیت)
نقصانی در ثواب و پاداش
«فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا»
هرکس بهحق در دایره دین اسلام قرار گیرد در مسیر رشد و تعالی و خیر و صلاح میباشد.
بديهى است اصلاح موردتوجه و اهتمام دین از باورهای جهانبینی آغاز و به تمام جوانب و ابعاد زندگی انسان امتداد مییابد کما اینکه از فرد آغاز و به جمع و جامعه منتهی میشود و از آسایش و آرامش حیات دنیا پلی بهسوی نیکبختی و رستگاری آخرت میسازد. به همین خاطر تعابیری مانند:«وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا» باشد.
مجاهدان، تلاشگران، عالمان، دعوت گران، انفاق کنندگان، خیرخواهان، تزکیه کنندگان و جهادگران مدنی در جایگاه شایستهای نسبت به مقام و شأن و اراده خیر و تلاش مؤثرشان قرار میگیرند جایگاهى متناسب با امانتداری و تلاش و جهاد مدنى بهمنظور آبادانی زمين و آسایش ساكنان آن
لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا
سُبُل توفیق شناخت راههای منتهی به رضوان الهی و توفیق پیمودن درست آنها را متبلور و هويدا مىنمايد كه نیل به هدایت و برخورداری از نصرت الهى در گرو مجاهدت به شیوههای مختلف و شکیبایی است
«وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ»
لذا علما میفرمایند برای موفقیت یک فکر و یا مدرسهی فکری اضافه بر ضرورت فراهم نمودن شرایط و فضای مساعد و وجود امکانات متناسب، وجود پیروان و طرفدارانى با ویژگیهای زیر ضروری است:
۱- حصول یقین نسبت به حقانیت و عظمت آن فکر و مدرسه و برتری و تمایز آن
«فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ»
«جَعَلْنَاكَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ»
٢- احساس عزت و سربلندی در پذیرش آن فكر و انتخاب جمع و جماعت همراه و یاور و تلاش مجدانه برای نیل به جایگاه شایسته و قرار گرفتن در طراز آن فكر و نیازهای جامعه هدف ضروری است.
٣- يقين نسبت به نیاز جامعه نسبت به آن برنامه و قدرت پاسخگویی آن به اقتضائات عصر.
٤- مسئولیتپذیری در راه تبیین و تبلیغ آن بهویژه كه اساساً حجم و مستواى وظائف با نیازها مقايسه میشود.
٥- یقین به اینکه موفقیت و نصرت الهی در صدق و صواب توأمان تحقق مییابد.
٦- وجود ارادهای قوی و عزمی راسخ و تردیدناپذیر و تلاشی مداوم و هنگام ضرورت برخورداری از قدرت تغییر و تحول و توسعه و نيز بقای بر وفای به عهد با خداوند و بندگانش در خوشی(المنشط) و ناخوشی(المکره) ضرورى است.
نظرات